همونطور که قبلا گفتیم، ما از فرم های استمراری برای رویدادها و فعالیتهایی استفاده می کنیم که شروع شدن ولی هنوز تموم نشدن مثلا:
They are eating.It is raining.
بعضی از فعلها مثل know و like هم وجود دارن که برای نشان دادن حالت استمراری نیازی نیست که بهشون ing- اضافه کنیم. یعنی نمیگیم:
I am knowing…They are liking…
فعلهای زیر هم از این دسته هستن:
Like
want
need
prefer
realise
suppose
mean
understand
believe
belong
fit
contain
consist
seem
به مثالهای زیر توجه کنید:
I’m hungry. I want something to eat.
من گرسنه هستم. چیزی برای خوردن می خواهم.
Do you understand what I mean?
منظور من را میفهمی؟
Anna doesn’t seem very happy at the moment.
آنا الان خیلی خوشحال بنظر نمیرسد.
Do you see that man over there.
آن مرد را آنجا می بینی؟
I can hear a strange noise. Can you hear it?
می توانی یک صدای عجیب را بشنوی؟ می توانی آنرا بشنوی؟
نکته مهم: برای Think اگر فعل think به معنای باور داشتن یا نظری درمورد چیزی داشتن باشه، از شکل استمراری اون استفاده نمی کنیم:
What do you think of my plan?
نظرت درمورد نقشه من چیه؟
فعلهای look و feel را اگر در این معنا به کار ببریم که یک فرد چطور بنظر می رسد یا چه احساسی دارد، می توانیم هم به شکل حال ساده و هم حال استمراری از آنها استفاده کنیم. مثلا:
You Look well today. You’re Looking well today.
تو امروز خوب به نظر میرسی.
How do you feel now? How are you feeling now?
الان چه حسی داری؟
آموزش درس به صورت تصویری
